Cele psychoterapii na przykładzie psychoterapii psychodynamicznej
Cele w psychoterapii psychodynamicznej kształtowane są przez pacjenta lub wspólnie z terapeutą. Nadrzędnym celem jest uświadomienie nieświadomego. Oto kilka przykładów obszarów wokół których skupia się praca terapeutyczna:
- rozwiązywanie konfliktu
- poszukiwanie prawdy – czyli uzyskanie wiedzy o sobie. Przyjrzenie się kim naprawdę się jest a nie kim chce się być
- większa zdolność do wyszukiwania odpowiednich self obiektów (przejście z pozycji, w której pacjent używa self obiektów w sposób niedojrzały i nieadaptacyjny, do pozycji, w której ich użycie będzie dojrzalsze i adaptacyjne
- polepszenie relacji z innymi w skutek zrozumienia relacji z wewnętrznymi obiektami
- zwiększenie zdolności do refleksji – mentalizacja
- dostrzeżenie związku zachowań pacjenta z jego wewnętrznymi uczuciami, przekonaniami, konfliktami, motywami
W trakcie trwania terapii może się zdarzyć, że cele terapii będą redefiniowane. Dzieje się tak ponieważ niektóre konflikty są całkowicie nieświadome i trudno je wziąć jednocześnie pod uwagę w początkowym etapie procesu psychoterapeutyczngo.
Rewizja celu następuje również często na skutek uzyskania większego zrozumienia problemu przez samego pacjenta.
Brak celu psychoterapii
Zbyt duży nacisk położony na cel terapii może być odbierany przez pacjenta jako chęć realizacji planu terapeuty wobec niego i w efekcie prowadzić do buntu.
Kolejnym zagrożeniem związanym z kładzeniem nadmiernego nacisku na cel terapii może być zmiana poczyniona przez pacjenta w celu spełniania oczekiwań terapeuty przy jednoczesnym wzmocnieniu fałszywego self.
Skupianie uwagi na celu może wprowadzać impas związany z zatrzymaniem procesów przeniesienia i przeciwprzeniesienia. Pacjent triumfuje udaremniając pracę terapeuty. Przegrywając – nie mogąc profitować leczeniem (poprzez odrzucenie korzystnych rozwiązań) – wygrywa.
W związku z powyższym może okazać się korzystne pracowanie przez jakiś czas bez celu terapii.
