Wewnętrzne konflikty mają naturę nieświadomą. Mogą dotyczyć silnego wewnętrznego pragnienia, które jednocześnie budzi lęk bądź którego realizacja jest przez pacjenta na poziomie świadomym nieakceptowalna. Przykładami konfliktów wewnętrznych mogą to być emocje, impulsy i tęsknoty, które stoją w sprzeczności z wymaganiami, jakie stawia przed nami rzeczywistość. Długo można by je wymieniać, jest ich bowiem bez liku. Jednak zanim zdecydujemy się na psychoterapię, należy wiedzieć dwie rzeczy na temat konfliktów.
Rozwiązywanie konfliktów wewnętrznych
Po pierwsze, wewnętrzne konflikty nie są czymś, co można raz na zawsze rozwiązać. Towarzyszą nam one bowiem przez całe życie, a my – żeby móc normalnie funkcjonować – musimy nauczyć się je w określonych sytuacjach rozwiązywać, by nie zaczęły destruktywnie oddziaływać na nasze życie zawodowe i osobiste.
Nierozwiązane konflikty wewnętrzne
Po drugie, nie wszystkie konflikty należy za wszelką cenę rozwiązywać. Wręcz przeciwnie, z antropologicznego punktu widzenia są one bowiem dla nas czymś istotowym. Dzięki wewnętrznym konfliktom rozwijamy się jako jednostki, lepiej rozumiemy wymogi kultury i społeczeństwa, w którym żyjemy, a nawet wyrażamy siebie w twórczości artystycznej. Problem pojawia się dopiero wtedy, gdy dana osoba posiada permanentną niedyspozycję w ich rozwiązywaniu, co może u niej prowadzić do poważnego dyskomfortu, a nawet zaburzeń w funkcjonowaniu psychospołecznym. Należy zatem odróżniać doświadczenie przykrych emocji (na przykład lęku czy wstrętu), które samo w sobie nie jest niczym złym, od patologicznego wpływu tych emocji na nasze życie.
