Austriacki neurolog i psychoterapeuta Zygmunt Freud był pionierem w dziedzinie psychologii i twórcą psychoanalizy, której podstawową teorią jest struktura osobowości. Jego model struktury osobowości składa się z trzech głównych elementów: id, ego i superego.
Id
Id reprezentuje pierwotny, nieświadomy, instynktowny aspekt osobowości. Jest to siedlisko podstawowych popędów, takich jak potrzeba jedzenia, picia, seksu i zaspokojenia natychmiastowych pragnień. Id działa według zasady przyjemności, dążąc do uniknięcia bólu i zdobycia przyjemności bez względu na konsekwencje społeczne czy moralne.
Ego
Ego jest elementem pośredniczącym między id a rzeczywistością zewnętrzną. Reprezentuje rozsądek, zdolność logicznego myślenia i umiejętność zaspokajania potrzeb id w sposób akceptowalny społecznie. Ego działa według zasady rzeczywistości, podejmując odpowiednie działania i podejmując kompromisy w celu zaspokojenia pragnień id, ale zachowując równocześnie zasady rzeczywistości i społeczne normy.
Superego
Superego reprezentuje wewnętrzne reguły, normy, wartości i sumienie, które jednostka nabywa w wyniku internalizacji norm społecznych i wpływu wychowania. Superego ocenia działania ego, a także id, pod względem moralności i etyki. Działa jako wewnętrzny „sędzia” i może wywoływać poczucie winy lub wstydu, gdy jednostka popełnia działania uznane za niewłaściwe przez te wewnętrzne normy.
Według Freuda, te trzy elementy wewnętrznej struktury osobowości działają na siebie nawzajem i wpływają na zachowanie jednostki. Konflikty między id, ego a superego, zwane konfliktami psychicznymi, mogą prowadzić do różnych mechanizmów obronnych, które jednostka stosuje, aby zminimalizować napięcia i niepokój emocjonalny.