Zaburzenia lękowe uogólnione to rodzaj zaburzenia lękowego, charakteryzujący się przewlekłym i nadmiernym niepokojem oraz lękiem dotyczącym różnych sytuacji i wydarzeń życiowych. Osoby cierpiące na uogólnione zaburzenia lękowe często odczuwają trudności w kontrolowaniu swoich obaw, które mogą dotyczyć różnych sfer życia, takich jak praca, relacje interpersonalne, zdrowie czy codzienne sprawy. To trudne do zdiagnozowania zaburzenie, ponieważ objawy mogą być mało specyficzne i przypominać zwykłe troski osoby zdrowej. Jednak w przypadku GAD (Generalized Anxiety Disorder), nasilenie „zamartwiania się” jest nadmiarowe, często pojawia się bez konkretnego powodu, a osoba dotknięta tym zaburzeniem może mieć trudności z jego kontrolą. Inne objawy obejmują chroniczne napięcie nerwowe, wzmożone pobudzenie, problemy z koncentracją, zaburzenia snu, drażliwość, uczucie zmęczenia oraz sporadycznie lub w rzadkich przypadkach – napady paniki.
Uogólnione zaburzenia lękowe – objawy
Zaburzenie lękowe uogólnione występuje częściej u kobiet i dotyczy około 9% dorosłej populacji. Aby postawić diagnozę GAD, objawy powinny utrzymywać się przez co najmniej 6 miesięcy. Objawy zaburzenia lękowego uogólnionego obejmują stałe uczucie napięcia, niepokoju i niepewności, trudności w skupieniu uwagi, problemy ze snem, drażliwość oraz objawy somatyczne, takie jak napięcie mięśni, bóle głowy czy problemy żołądkowe. Te symptomy utrzymują się przez dłuższy okres czasu, przekraczając sześć miesięcy, i mają negatywny wpływ na funkcjonowanie codzienne i jakość życia.
Przyczyny zaburzenia lękowego uogólnionego są wieloczynnikowe i obejmują zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe. Osoby z historią rodzinnej skłonności do lęku mają większe ryzyko rozwoju tego rodzaju zaburzeń. Dodatkowo, czynniki stresogenne, traumy lub negatywne doświadczenia życiowe mogą również przyczynić się do wystąpienia tego zaburzenia.
Leczenie uogólnionych zaburzeń lękowych
Leczenie często obejmuje terapię psychologiczną, taką jak terapia poznawczo-behawioralna, która pomaga jednostce identyfikować i zmieniać negatywne myśli i wzorce zachowań. Czasami stosuje się także farmakoterapię, taką jak leki przeciwlękowe czy leki przeciwdepresyjne, aby zmniejszyć nasilenie objawów lęku. Ważne jest również wprowadzenie zdrowych strategii radzenia sobie ze stresem, takich jak regularna aktywność fizyczna, odpoczynek, relaksacja i wsparcie społeczne.
Literatura:
James Morrison: DSM-5 bez tajemnic. Praktyczny przewodnik dla klinicystów, 2016
