Androgynia odnosi się do cech, które są zarówno typowo kojarzone z męskością, jak i żeńskością. Termin androgynia jest często używany w kontekście tożsamości płciowej i ekspresji płciowej. Androgynia to stan, w którym osoba utożsamia się zarówno z cechami męskimi, jak i żeńskimi. Osoba androgyniczna wykazuje pewne cechy, które tradycyjnie są przypisywane zarówno mężczyznom, jak i kobietom – takie jak: zadaniowość, sprawność i asertywność, które są przypisywane tradycyjnie mężczyznom, jak i cechy typowe dla kobiet, takie jak: wyrażanie emocji, zainteresowanie innymi i wrażliwość na ich potrzeby. Według niektórych badaczy androgynia jest pożądanym typem płci, ponieważ umożliwia szeroki rozwój tożsamości, dzięki wszechstronności i elastyczności cech płciowych.
Androgynia jest przeciwieństwem pojęcia stereotypowej roli płciowej, która polega na przypisywaniu określonych cech, zachowań i ról społecznych do jednej z płci (męskiej lub żeńskiej). Osoba androgyniczna może wykazywać cechy, takie jak empatia, asertywność, niezależność, wrażliwość, zaradność czy intuicję, które są tradycyjnie kojarzone zarówno z męskością, jak i żeńskością. Osoby androgyniczne mogą mieć bardziej elastyczną tożsamość płciową i wyrażać się w sposób, który nie ogranicza się do stereotypowych ról płciowych.
Androgynia może mieć różne formy i wyrazistość. Niektóre osoby mogą mieć bardziej równomierny udział cech męskich i żeńskich, podczas gdy inne mogą mieć pewne cechy bardziej wyraźnie z jednej płci niż z drugiej. Ważne jest, aby zrozumieć, że androgynia nie jest jedynym sposobem wyrażania się płci i każda osoba ma prawo do określenia swojej własnej tożsamości płciowej i ekspresji płciowej.
Androgynia ma różne znaczenie w różnych kulturach i społeczeństwach. Niektóre kultury bardziej cenią i akceptują androgynię, podczas gdy inne stawiają większy nacisk na tradycyjne role płciowe.
Literatura:
Wojciszke B.: Człowiek wśród ludzi. Zarys psychologii społecznej
