Stupor dysocjacyjny jest rzadkim zaburzeniem dysocjacyjnym, które charakteryzuje się stanem utraty reaktywności i ruchu. Osoba dotknięta stuporem dysocjacyjnym może wydawać się nieobecna, wykazywać brak reakcji na bodźce zewnętrzne i być zablokowana w działaniu. Jest to swoista forma zamrożenia emocjonalnego i ruchowego. Stupor dysocjacyjny to stan, w którym osoba może całkowicie zamilknąć, wydawać się obojętną, unikać interakcji społecznych, nie odpowiadać na pytania ani polecenia, a jej wzrok może być osadzony w jednym punkcie lub skierowany w próżnię. Osoba może również nie wykazywać oznak emocji lub manifestować zmniejszone zainteresowanie otoczeniem. Stupor dysocjacyjny zazwyczaj trwa krótko – od kilku minut do godzin i może przekształcić się w fugę dysocjacyjną.
Przyczyny stuporu dysocjacyjnego nie są w pełni poznane. Uważa się, że może być on spowodowany silnym stresem lub traumą. Stupor dysocjacyjny jest mechanizmem obronnym, który pozwala jednostce uniknąć trudnych lub nieznośnych emocji, sytuacji lub wspomnień.
