Zaburzenia z napadami paniki to rodzaj zaburzeń lękowych, które charakteryzują się nawracającymi i nagłymi epizodami intensywnego lęku, zwanych napadami paniki. Podczas napadu paniki osoba doświadcza nagłego uczucia niepokoju lub grozy, które może towarzyszyć szereg fizycznych objawów, takich jak przyspieszone bicie serca, duszność, drżenie, uczucie duszenia się, zawroty głowy, uczucie utraty kontroli lub szaleństwa, a także objawy emocjonalne, jak strach przed śmiercią czy utratą kontroli.
Zaburzenia z napadami paniki mogą prowadzić do znacznego cierpienia i pogorszenia funkcjonowania życiowego. Osoby dotknięte tym zaburzeniem często obawiają się kolejnych napadów paniki i unikają sytuacji, które mogą je wywołać, co prowadzi do ograniczenia codziennych aktywności i społecznej izolacji.
Zaburzenia z napadami paniki
Zaburzenia z napadami paniki to powszechne zaburzenie lękowe, w którym pacjent doświadcza nagłych i nieoczekiwanych ataków paniki, co powoduje istotne obawy przed kolejnymi epizodami. To częstsze u kobiet i utrzymuje się przez dłuższy okres, powodując cierpienie i ograniczenie funkcjonowania. Ataki paniki zazwyczaj nie są wywoływane przez określone sytuacje, chociaż czasami mogą być związane z pewnymi czynnikami. Blisko połowa osób z tym zaburzeniem doświadcza również agorafobii, czyli lęku przed sytuacjami lub miejscami, z których trudno jest uciec lub w których pomoc może być niedostępna. Osoby dotknięte tym zaburzeniem podejmują nieefektywne próby zapobieżenia kolejnym atakom, często poprzez unikanie i izolację.
Leczenie zaburzeń z napadami paniki obejmuje terapię psychologiczną, taką jak terapia poznawczo-behawioralna, która pomaga zmieniać myślenie i zachowania związane z lękiem oraz farmakoterapię, w której stosuje się leki przeciwlękowe lub leki przeciwdepresyjne w celu łagodzenia objawów.
Literatura:
James Morrison: DSM-5 bez tajemnic. Praktyczny przewodnik dla klinicystów, 2016
