Trichotillomania to zaburzenie kontrolowania popędów, które charakteryzuje się nawracającym i trudnym do powstrzymania impulsem do wyrywania włosów. Osoby z trichotillomanią często wyrywają włosy z różnych obszarów ciała, takich jak czoło, brwi, rzęsy czy inne obszary, co prowadzi do powstania obszarów łysienia, nierównych brwi czy rzęs.
Cechy trichotillomanii
Nieodparte impulsy do wyrywania włosów
Osoby cierpiące na trichotillomanię doświadczają silnej potrzeby wyrywania włosów, której nie są w stanie oprzeć się. Impulsy te mogą być trudne do kontrolowania i mogą powtarzać się nawracająco.
Wyrywanie włosów z różnych obszarów ciała
Osoby z trichotillomanią wyrywają włosy z różnych części ciała, takich jak skalp, brwi, rzęsy, broda, ręce czy inne obszary, w zależności od preferencji danej osoby.
Poczucie ulgi lub przyjemności
Wyrywanie włosów może przynosić osobom z trichotillomanią poczucie ulgi, redukcję napięcia lub przyjemność. Często jest to działanie, które służy jako sposób na zaspokojenie potrzeby emocjonalnej.
Obszary łysienia i nierówności
Wyrywanie włosów może prowadzić do powstania obszarów łysienia, nierównych brwi czy rzęs. Osoby z trichotillomanią mogą próbować ukrywać te obszary lub unikać sytuacji, w których inni mogliby zauważyć zmiany.
Związek z emocjami i stresem
Wyrywanie włosów zwykle występuje w reakcji na stres, napięcie emocjonalne, niepokój lub inne trudne emocje. Osoby z trichotillomanią mogą wyrywać włosy jako sposób na radzenie sobie z tymi uczuciami.
Diagnoza trichotillomanii powinna być postawiona przez wykwalifikowanego specjalistę, takiego jak psycholog lub psychiatra, na podstawie oceny objawów i zachowań danej osoby. Trichotillomania może być trudna do kontrolowania, ale z odpowiednią interwencją terapeutyczną, taką jak terapia behawioralna lub terapia poznawczo-behawioralna osoby z tym zaburzeniem mogą nauczyć się lepszej kontroli nad impulsami i znajdowania zdrowszych sposobów radzenia sobie z emocjami.