Trichotillomania to zaburzenie kontrolowania popędów, które charakteryzuje się nawracającym i trudnym do powstrzymania impulsem do wyrywania włosów. Osoby z trichotillomanią często wyrywają włosy z różnych obszarów ciała, takich jak czoło, brwi, rzęsy czy inne obszary, co prowadzi do powstania obszarów łysienia, nierównych brwi czy rzęs.
Kluczowe cechy trichotillomanii to:
Nieodparte impulsy do wyrywania włosów
Osoby cierpiące na trichotillomanię doświadczają silnej potrzeby wyrywania włosów, której nie są w stanie oprzeć się. Impulsy te mogą być trudne do kontrolowania i mogą powtarzać się nawracająco.
Wyrywanie włosów z różnych obszarów ciała
Osoby z trichotillomanią wyrywają włosy z różnych części ciała, takich jak skalp, brwi, rzęsy, broda, ręce czy inne obszary, w zależności od preferencji danej osoby.
Poczucie ulgi lub przyjemności
Wyrywanie włosów może przynosić osobom z trichotillomanią poczucie ulgi, redukcję napięcia lub przyjemność. Często jest to działanie, które służy jako sposób na zaspokojenie potrzeby emocjonalnej.
Obszary łysienia i nierówności
Wyrywanie włosów może prowadzić do powstania obszarów łysienia, nierównych brwi czy rzęs. Osoby z trichotillomanią mogą próbować ukrywać te obszary lub unikać sytuacji, w których inni mogliby zauważyć zmiany.
Związek z emocjami i stresem
Wyrywanie włosów zwykle występuje w reakcji na stres, napięcie emocjonalne, niepokój lub inne trudne emocje. Osoby z trichotillomanią mogą wyrywać włosy jako sposób na radzenie sobie z tymi uczuciami.
Diagnoza trichotillomanii powinna być postawiona przez wykwalifikowanego specjalistę, takiego jak psycholog lub psychiatra, na podstawie oceny objawów i zachowań danej osoby. Trichotillomania może być trudna do kontrolowania, ale z odpowiednią interwencją terapeutyczną, taką jak terapia behawioralna lub terapia poznawczo-behawioralna osoby z tym zaburzeniem mogą nauczyć się lepszej kontroli nad impulsami i znajdowania zdrowszych sposobów radzenia sobie z emocjami.
