Kompleks Elektry to termin wywodzący się od imienia postaci z mitologii greckiej. Elektra była córką Agamemnona i Klitajmestry, siostrą Ifigenii i Orestesa. W mitologii greckiej Elektra namawiała swojego brata Orestesa do zabicia matki, Klitajmestry, w celu zemsty za zamordowanie przez nią ich ojca. Kompleks Elektry został wprowadzony do psychoanalizy przez Carla Gustava Junga w 1912 roku. Jest to zjawisko podobne do kompleksu Edypa opisanego przez Zygmunta Freuda, jednak dotyczy wyłącznie płci żeńskiej. Kompleks Elektry występuje powszechnie u dziewczynek w wieku od 3 do 6 lat i polega na podświadomej i stłumionej skłonności płciowej do ojca oraz strachu przed odwetem ze strony matki jako rywalki seksualnej, co budzi nieuświadomioną wrogość dziecka. Dziewczynka odczuwa pociąg seksualny do ojca i zazdrość wobec matki. Z czasem, zgodnie z teorią Freuda, dziewczynka wyzbywa się tych uczuć i identyfikuje się z matką, pragnąc stać się podobną do niej.
Zazwyczaj to zjawisko przebiega łagodnie, a dziewczynka przenosi swoje zainteresowanie na rówieśników. Jednak wczesny okres dzieciństwa, zwłaszcza wiek przedszkolny, ma szczególne znaczenie. W tym czasie układ nerwowy dziecka jest szczególnie wrażliwy i podatny na frustracje, niewłaściwe postawy rodzicielskie, a także ogólnie niewłaściwe podejście wychowawcze w przedszkolu czy na katechezie. Nadmiernie autokratyczny lub zbyt liberalny styl wychowania może prowadzić do różnych zaburzeń i trudności w przystosowaniu się dziecka.