Kleptomania to zaburzenie kontroli popędów, które charakteryzuje się nawracającymi i trudnymi do opanowania impulsami kradzieży przedmiotów nie mających dla osoby zainteresowanej żadnej wartości materialnej lub emocjonalnej. Osoby cierpiące na kleptomanię mają silną potrzebę kradzieży, chociaż zazwyczaj nie potrafią wyjaśnić, dlaczego to robią.
Cechy kleptomanii
Nieodparta pokusa kradzieży
Osoby z kleptomanią odczuwają nieodpartą potrzebę popełniania kradzieży przedmiotów, niezależnie od wartości tych przedmiotów. Impulsy te mogą być trudne do kontrolowania i często powtarzają się nawracająco.
Brak motywacji finansowej
W przeciwieństwie do zwykłych złodziei, osoby z kleptomanią nie kradną dla zysku finansowego ani dla zaspokojenia potrzeb materialnych. Zamiast tego, kradzieże są motywowane wewnętrzną potrzebą lub impulsami emocjonalnymi.
Brak poczucia ulgi lub przyjemności
W przeciwieństwie do innych form kradzieży, osoby cierpiące na kleptomanię zazwyczaj nie odczuwają ulgi ani przyjemności po dokonaniu kradzieży. Mogą wręcz doświadczać wewnętrznego niepokoju lub poczucia winy po takim działaniu.
Kradzieże nie są związane z konkretnymi sytuacjami
Osoby z kleptomanią kradną bez określonego powodu, bez względu na to, czy znajdują się w sytuacji stresującej, czy też nie. Kradzieże nie są związane z konkretnym kontekstem lub okolicznościami.
Zaniki pamięci lub utrata kontroli
Po popełnieniu kradzieży, osoby z kleptomanią mogą doświadczać zaników pamięci lub utraty świadomości, co utrudnia im zrozumienie powodów swojego zachowania.
Diagnoza kleptomanii powinna być postawiona przez wykwalifikowanego specjalistę, takiego jak psycholog lub psychiatra, na podstawie oceny objawów i zachowań danej osoby. Kleptomania jest rzadkim zaburzeniem, które wymaga odpowiedniej interwencji terapeutycznej.