Inteligencja jest złożoną i wielowymiarową cechą umysłową, która obejmuje zdolność do myślenia, rozumowania, uczenia się, rozwiązywania problemów, adaptacji do nowych sytuacji i przystosowania się do zmieniającego się środowiska. Jest to zdolność jednostki do skutecznego korzystania z posiadanej wiedzy i umiejętności w celu osiągania celów i radzenia sobie w różnych sytuacjach.
Definicja inteligencji może się różnić w zależności od teorii i perspektyw badawczych. Istnieje wiele podejść do badania inteligencji, takich jak teoria ogólnych czynników inteligencji (np. teoria Charlesa Spearmana), teoria wielorakich inteligencji (np. teoria Howarda Gardnera) czy teoria inteligencji emocjonalnej (np. teoria Petera Saloveya i Johna Mayera).
W teorii ogólnych czynników inteligencji, inteligencję postrzega się jako jedno uogólnione zdolnościowe pojęcie, które jest mierzalne za pomocą testów inteligencji. Teoria wielorakich inteligencji zakłada, że istnieje wiele różnych rodzajów inteligencji, takich jak lingwistyczna, matematyczno-logiczna, muzyczna, kinestetyczna, interpersonalna i intrapersonalna, z których każda może być rozwinięta w różnym stopniu u jednostki.
Inteligencja może mieć wpływ na sukces w wielu dziedzinach życia, takich jak edukacja, praca, relacje społeczne i zdrowie psychiczne. Jednak warto pamiętać, że inteligencja nie jest jedynym czynnikiem determinującym sukces czy potencjał jednostki. Istnieją również inne czynniki, takie jak motywacja, osobowość, kreatywność i umiejętności społeczne, które odgrywają istotną rolę w osiąganiu celów i rozwijaniu potencjału jednostki.
Inteligencja jest elastyczną cechą, która może ulegać zmianom i rozwojowi w reakcji na uczenie się, doświadczenia życiowe i wysiłek jednostki.
