Diagnoza psychodynamiczna to podejście diagnostyczne stosowane w psychoterapii psychodynamicznej, które skupia się na zrozumieniu problemów emocjonalnych i zachowań klienta w kontekście jego nieświadomych procesów psychicznych, konfliktów i mechanizmów obronnych. Diagnoza psychodynamiczna opiera się na teorii psychoanalitycznej Zygmunta Freuda oraz innych teoretyków psychodynamicznych.
W diagnozie psychodynamicznej terapeuta stara się zrozumieć, jakie wydarzenia i doświadczenia z przeszłości klienta, zwłaszcza z okresu dzieciństwa, mogły wpłynąć na jego osobowość, relacje interpersonalne i problemy emocjonalne. Kluczowym elementem diagnozy psychodynamicznej jest badanie nieświadomych mechanizmów psychicznych, które kształtują zachowanie pacjenta i wpływają na jego zdolność do radzenia sobie z trudnościami życiowymi.
W diagnozie psychodynamicznej terapeuta zwraca uwagę na różne aspekty klienta, takie jak:
Dynamika osobowości
Badanie struktury osobowości klienta, w tym funkcjonowania: Id, Ego i Superego.
Mechanizmy obronne
Analiza mechanizmów, które klient używa, aby radzić sobie z trudnymi emocjami i konfliktami wewnętrznymi.
Relacje interpersonalne
Badanie wzorców relacji klienta z innymi ludźmi i zrozumienie, jakie mogą być wpływy z przeszłości na obecne relacje.
Konflikty wewnętrzne
Identyfikowanie głównych konfliktów wewnętrznych, które wpływają na zachowanie klienta.
Indywidualne doświadczenia
Zrozumienie traumy, wydarzeń z przeszłości i wczesnych doświadczeń, które mogą mieć wpływ na obecne problemy klienta.
Diagnoza psychodynamiczna ma na celu zrozumienie głębokich przyczyn problemów klienta, a następnie pomóc w rozwikłaniu konfliktów oraz nieświadomych wzorców zachowań. Jest to proces czasochłonny i wymaga od terapeuty psychodynamicznego umiejętności analizy i interpretacji.