Akomodacja to pojęcie wprowadzone przez Jeana Piageta, szwajcarskiego psychologa rozwoju dziecka. Odnosi się do procesu adaptacji i dostosowywania istniejących struktur poznawczych do nowych informacji lub doświadczeń, które nie pasują do istniejących schematów poznawczych.
W kontekście rozwoju poznawczego, akomodacja polega na modyfikacji lub zmianie istniejących schematów poznawczych w odpowiedzi na nowe informacje lub doświadczenia. Gdy dziecko napotyka na nową sytuację, która nie pasuje do jego istniejących schematów, może zaobserwować dysonans poznawczy. Aby przezwyciężyć ten dysonans, dziecko musi dostosować lub zmodyfikować swoje schematy poznawcze, aby uwzględnić nowe informacje.
Przykładem akomodacji może być sytuacja, w której dziecko ma w swoim schemacie pojęcie „ptaki” jako stworzenia z dwiema skrzydłami i piórami. Gdy dziecko zobaczy pingwina, który nie posiada skrzydeł i nie potrafi latać, napotka sprzeczność między tym, czego się nauczyło, a tym, co obserwuje. Aby dostosować się do nowej informacji, dziecko musi zmodyfikować swoje pojęcie „ptaki” i uwzględnić różnorodność gatunków i cech.
Akomodacja jest ważnym mechanizmem rozwoju poznawczego, który pozwala jednostce rozwijać swoje zdolności poznawcze, integrować nowe informacje i dostosowywać się do zmieniającego się świata. Poprzez proces akomodacji jednostka może poszerzać swoją wiedzę i pogłębiać swoje zrozumienie świata.