Agnozja to zaburzenie poznawcze, które polega na trudnościach lub niezdolności rozpoznawania i identyfikowania znanych obiektów, osób, dźwięków, zapachów czy innych bodźców sensorycznych, pomimo zachowanej zdolności percepcyjnej.
Agnozja jest spowodowana uszkodzeniem obszarów mózgu odpowiedzialnych za rozpoznawanie i przetwarzanie sensoryczne informacji. Może występować w różnych modalnościach percepcyjnych, takich jak wzrokowa, słuchowa, dotykowa czy smakowa.
Przykładowo, osoba z agnozją wzrokową może mieć trudności w rozpoznawaniu twarzy, obiektów, miejsc czy symboli, pomimo zachowanych zdolności widzenia. Osoba z agnozją słuchową może nie posiadać zdolności rozpoznawania dźwięków, głosów czy muzyki. Agnozja dotykowa objawia się trudnościami w rozpoznawaniu i identyfikowaniu dotykanych przedmiotów.
Istnieją różne rodzaje agnozji, takie jak agnozja wzrokowa (np. prozopagnozja – niezdolność rozpoznawania twarzy), agnozja przestrzenna (trudności w rozpoznawaniu przestrzeni), agnozja ruchowa (trudności w rozpoznawaniu ruchu), agnozja somatyczna (trudności w rozpoznawaniu własnego ciała) czy agnozja dźwiękowa (trudności w rozpoznawaniu dźwięków).
Osoby z agnozją mogą doświadczać frustracji, trudności w funkcjonowaniu społecznym i codziennym życiu. W leczeniu agnozji ważne jest ustalenie przyczyny i odpowiednie zarządzanie zaburzeniem, w tym rehabilitacja poznawcza, terapia zajęciowa, terapia sensoryczna, oraz wspieranie osób z agnozją w radzeniu sobie z wyzwaniami codziennego życia.